એ નામની ઔષધોપયોગી વનસ્પતિ. દક્ષિણના પહાડી પ્રદેશોમાં કુદરતી રીતે જ આ ઝાડ ઊગી નીકળે છે. એ ઝાડનાં મૂળ ઘણાં જ ઊંડાં હોય છે. જમીનમાં વીસથી ચાળીસ ફૂટ ખોદ્યા પછી જ એ મૂળ હાથ આવે છે. એ મૂળ વાકેરીયા ભાથાને નામે દક્ષિણમાં સુવિખ્યાત છે. મુંબઈમાં અને બીજે વાકેરીનાં મૂળને નામે એ પ્રસિદ્ધ છે. વાકેરીનાં મૂળ એ એક ચમત્કારિક ઔષધિ છે. અનેક પ્રકારનાં દર્દો પર વાકેરીનાં મૂળ અસરકારક માલૂમ પડ્યાં છે. વાકેરીનાં મૂળ ઘણા ઊંડાણેથી કાઢવાં પડે છે. પૃથ્વીમાં રહેલાં અનેક કીમતી ખનીજો અને ક્ષારોનું શોષણ કરીને એ મૂળ સમૃદ્ધ બનેલાં હોય છે, એટલે શરીરમાં ખૂટતાં પ્રજીવક તત્ત્વો પૂરાં કરવાની અજબ તાકાત એ મૂળમાં છે એ મૂળમાં રક્તશોધક, રક્તવર્ધક, બળકર, તાવ, પિત્ત, કફ અને દમ કે શ્વાસને મટાડવાના ગુણો રહેલા છે. કંઠમાળ મટાડવા માટે એ જાણીતું છે. લોહીની ખોટી ગરમીનો એ નાશ કરે છે. જંતુનાશક ગુણોને લીધે ઘા રુઝવવામાં એ ઉપયોગી છે. ખાસ કરીને કંઠમાળ, કોઈ પણ પ્રકારનો હાડકાંનો, ફેફસાંનો કે માંસનો ક્ષય, દમ, શ્વાસ, જૂનો ભગંદર, પાંડુરોગ વગેરે તેનાથી મટેલા જણાયા છે. પ્રદર, ગર્ભાશયનો સોજો, કસુવાવડ, રતવા વગેરે સ્ત્રીઓનાં દરદો માટે અતિ ઉપયોગી ઔષધિ તરીકે પુરવાર થયું છે. આંખોમાંથી પાણી ઝરતું હોય, જેને આંખના રોગોમાં ડોળાને નામે ઓળખવામાં આવે છે તેને પણ એ મટાડે છે. ચામડીનાં દરદો એ મટાડે છે. મધુપ્રમેહ પર એ અકસીર માલૂમ પડ્યાં છે. વાકેરીની શિંગોમાંથી મળતું ટેનિન અમેરિકની વનસ્પતિ દીવી દીવીના જેવું, છતાં ખમીર ન ચડે તેવું, ચામડાં ઉપર ડાઘ ન પડે તેવું, વેલોનિન જેવું અને સરસ હોય છે.