અનુક્રમમાં હતાં નહીં એવાં ઘણાં પ્રકરણ નીકળ્યાં

પ્રેમ કરતા પણ પ્રેમ છે તારા પ્રેમ માં,
જિંદગી સ્વર્ગ ની જેમ છે તારા પ્રેમ માં,
તારા વિના ક્યાંય ના ચાલે હવે તો,
જીવવું મરવું છે તારા પ્રેમ માં….

જોતા જ કોઈ ગમી જાય તો શું કરવું,

પણ એને પસંદ કરી જાય કોઈ બીજું તો શું કરવું,
પણ જયારે કોઈ જિંદગી સાથે રમી જાય તો શું કરવું ??

અમારી ભૂલો ને માફ કરતા રેહજો,

જિંદગી માં દોસ્તો ની કમી પૂરી કરતા રેહજો,
કદાચ હું ના ચાલી શકું તમારી સાથે,
તો તમે ડગલે ને પગલે સાથ આપતા રેહજો…

ર પલ તમને યાદ કરી પલ પલ તમારો

વિચાર કરી હું ચાહું છું તમને,
દિલમાં તડપ ભરી તમારો દિદાર કરવાની
આશ કરી હું ચાહું છું તમને,
હોઠો પર તમારું નામ ધરી આંખોને
વરસતી કરી હું ચાહું છું તમને,
ખુદને ગમગીન કરી તમારી યાદોમાં
કેદ થઈ હું ચાહું છું તમને,
ક્યારેક દુનિયાને ભૂલાવી તો ક્યારેક અસ્તિત્વથી
અલગ થઈ હું ચાહું છું તમને,
જ્યારે આવે છે તમારી યાદ ત્યારે ફક્ત
તમને જોવાની આશ કરી હું ચાહું છું તમને,
બસ હવે તો શું કહું તમને?
તમારા પ્રેમમાં "ગુલાબી" સવારની આશા કરી
આ મનની "મરઝી"ને દિલની વાત કહેવા
આ કવિતાનું સર્જન કરી હું ચાહું છું તમને...!
હર પલ તમને યાદ કરી પલ પલ તમારો
વિચાર કરી હું ચાહું છું તમને...!

ના ખુશી,,ના કોઇ તમન્ના છે,હવે.

બસ,પોતાના પળછાયા ની સંગ રહિયે છીએ અમે.
કેમ કહિયે કેવી હાલત છે,અમારી..
બસ,એમ સમજી લ્યો તમે ખુશ છો..તો અમે ખુશ છીએ….

સાગરના પાણી બધા ખારા નથી હોતા,
મંદિર માં જનારા બધા સારા નથી હોતા,
જેને હું ચાહું છું એ બધા મારા નથી હોતા..
 

પ્રેમનો એકરાર કરવામાં જરાક મોડો પડ્યો
એમનું દિલ જીતવામાં જરાક મોડો પડ્યો
બંધ દરવાજો ખખડાવીને તેઓ ચાલ્યા ગયા
સ્વપ્નમાંહેથી આંખો ખોલવામાં જરાક મોડો પડ્યો...

સામાજિક થવા સમજ ક્યાંથી માંગું ?!
સાહજિક થવા સરળતા ક્યાંથી માંગું ?!
“હું” ..હું ને હું ના હુંકારા જો કદિ ત્યાગું,
પ્રભુ, તે દિ’ તુજ ચરણમાં સ્થાન યાચું.

ક્ષણેક્ષણ ઉદાસી અકળ હોય ત્યારે અનાયાસ તું યાદ આવે,
અને આંખ બંને સજળ હોય ત્યારે અનાયાસ તું યાદ આવે.

બધાંની વચોવચ અચાનક પડી જાઉં હું એકલો એમ ક્યારેક;
ન મારું મને પીઠબળ હોય ત્યારે અનાયાસ તું યાદ આવે.

ફરી જીવને ઝંખનાઓ રૂપાળી-રૂપાળી કરી દે પ્રભાવિત,
ફરી કોઇ ઇચ્છા પ્રબળ હોય ત્યારે અનાયાસ તું યાદ આવે.

લડ્યા હું કરું એકલે હાથ સંસારનાં સર્વ તોફાનો સામે,
ઊઠ્યું ભીતરે એક વમળ હોય ત્યારે અનાયાસ તું યાદ આવે.

પઠન જિંદગીની ગઝલનું કદી થાય એકાંતમાં કે સભામાં,
અસલ દાદ દેવાની પળ હોય ત્યારે અનાયાસ તું યાદ આવે 

સીધું કિરણ પડ્યું અને અળગો બની ગયો,
પડછાયો જોતજોતામાં તડકો બની ગયો.
પીપળ પછી તે ઊગી ગયું બારોબાર ‘મીર’
ઘર જેવું ઘર પછી તો વગડો બની ગયો.

ઈશ્વરને પામવા ભક્તિ ને ભાવ જોઈએ,
એક નિખાલસ સ્વભાવ જોઈએ,
ખેતર સમા જીવનમા સંસ્કારોની વાવ જોઈએ,
સત્યના સમુદ્રમા ટકી શકે તેવી નાવ જોઈએ.

મસ્તી નહિ તો કોલેજ બેકાર.
સુગર નહિ તો કોફી બેકાર.
લવ નહિ તો લાઈફ બેકાર.
સપને નહિ તો રાત બેકાર.
ઓર
આપ જૈસે સાથ નહિ તો
જિંદગી બેકાર.

લાલુભાઈ .રાવતાજી.ચૌધરી.