એક એવા કડવા ભાઈ, ફૂલ છાલ પાન કડવાં;રાયણ જેવાં ફળ વળી, તે પણ મીઠાં કડવાં
ભરે ફાળ પણ મૃગ નહિ, નહિ સસલો નહિ શ્વાન;મોં ઊંચું પણ મોર નહિ, સમજો ચતુર સુજાણ
કાળી ગાય, ને કંટોલા ખાય;આંગળી અડકે તો, પટ પાદી જાય
છત વિનાનું છાપરું, જે દુનિયા સઘળી ઢાંકે, ચાંદ સૂરજ તારાનું ઘર, જે લોકો સઘળા આંકે
ચાર માથાં પણ બ્રહ્મા નહિ, છ પગ પણ જૂ નહિ,પેટમાં પાણી પણ નાળિયેર નહિ, આખલા પર બેસે પણ મહાદેવ નહિ