“હવેતોલડીલેવુંછે …..” હવેતોલડીલેવુંછેજંગલનારાજાસાવજનીજસામેહાથીનીજેમ.. કેવાઘ, દિપડાનોતોભયજનારહેકૂતરાબિલાડીનીજેમ…. હવેતોપચાવીલેવુંછેદરેકમુસીબતોનુંઝેરનીલકંઠનીજેમ, કેપચાવીશકીએરોજડંખદેતાવિઘ્નસંતોષીમાણસોનુંઝેરપાણીનીજેમ… – ચેતનકુમારચૌહાણ. This poetry is dedicated to a poisonous person of society who enjoy spreading hates and destroy peace of others by their words and acts. આકવિતાસમાજનાએવાઝેરીવ્યક્તિઓનેસમર્પિતછેજેઓતેમનાશબ્દોઅનેકાર્યોદ્વારાનફરતફેલાવવાનોઆનંદમાણેછેઅનેબીજાનીશાંતિનોનાશકરેછે.

किसीदोस्तनेमुझसेपूछा, क्याहैतुम्हारीआरज़ू, क्याकुछबननेकीयाफिरक्याकुछपानेकी?, मैंनेकहामेरीतोहसरतऔरआरज़ूनाकुछबननेकीनाहीकुछपानेकी, बसएकहीमन्नतहैदिलकी , मिलेथेजोकभीमुजे, उसेएकबारफिरमिलपानेकी… भलेहीबातवहीसेरुकजाए, जहासेरुकीहुईथी, परबातउतनीतोबनपायेग़लतहुआथाजोमुझसे, उसकोकोसहीकरपानेकी…. जानताहूमैकीसमयजोखुदकेलियेरुकतानहीं, मेरेलियेकैसेथमजाएगा, मेरेतोदिलकीबसआरज़ूसमयकेकुछपल,फिरसेउनकेलिएजीपानेकी – चेतनकुमारचौहान This poetry is dedicated to a special person she came in my life once and remain in my heart forever. However, there is not contact with the person since decades but my heart remembers memorise the person in […]