હું બોલી તો ઘણુ, તે સાંભળ્યુ હતુ ખરુ? મેં કયેાઁ હતો પ્રેમ, અને તુ પુછે છે તને કશુક થયુ છે કે કેમ? હું હતી તો તારા સામે, પણ તુ જોઇ ના શક્યો મારા સામે, કારણ કે, મેં કયેાઁ હતો પ્રેમ એ તને તો ખબર જ નથી , પણ કેમ?

મેં વિચાર્યું આમ ને તેમ, ના કરી શકાય? ને કરી શકાય, તો બીજું શું શું કરી શકાય? જો સરખી માવજત કરવામાં આવે, તો શું કોઈનાં પગલાનું દેવાલય ના કરી શકાય? ને એ દેવાલયની સામે એક પીપળો વાવી, એના ફરતે ચોરો બનાવી, એના પર થોડા ભાભલાઓને બેસાડી, ને પછી એ ભાભલાઓની સભામાં ભંગાણ ના પાડી શકાય? […]

ખબરનથીપડતી, એનેમાંકહુંકેમાતૃભાષા; કારણકેમનેમારીમાતૃભાષામારાદેશજેવીલાગેછે.! જયારેજયારેએવુંલાગેકેહુંએનેખુબજસારીરીતેજાણુંછું, તેવાદરેકક્ષણપરકંઈકનવીજવિવિધતાનોપરિચયથાયછે, જાણેકેએમાંએકઅલગજધરોહરહોય.! ખબરનથીપડતી, કેહુંચાલ્યોતોહઈશ, પણક્યારેય ‘હેંડ્યો’કેમનથી!; પાણીપીધુંહશે , પણ ‘પોની’કેમનથીપીધું!, વાદળોવરસતાજોયાછે, પણ ‘વાદલડી’વરસતાકેમનથીજોઈ! અગણિતવારસવારપડતાંજોઈછે, પણક્યારેય ‘પરોઢિયું’ કેમનથીનિહાળ્યું! મારાહૃદયનીઅંદરઝાંખવાનોપ્રયાસતોકર્યોછે; પણક્યારેય ‘મનનીમાલીપા’જોવાનોપ્રયત્નકેમનથીકર્યો!; આવીજરીતેઘણુંબધુંકર્યુંછે, પણ ‘હંધુંય’કેમનથીકર્યું.! કહેવાયછેકે, બારગામેબોલીબદલાયછે; પણમજાનીવાતતોએછે, કેઆકહેવતપણબારગામેઅલગઅલગઢબમાંબોલાયછે; એવીજરીતેજેવીરીતેમાણસનીમાતૃભાષાઅલગઅલગહોયછે, પણદરેકનીમાનીમમતાતોએકસરખીજહોય. મનેતોલાગેછેકેમારીમાતૃભાષાજોડેહેતનુંએવુંબંધાણ છેજેમનેરોજઅલગપ્રતીતિકરાવેછે, એજચાલતીશ્રુષ્ટિમાંનવુંજીવનજીવતાશીખવાડેછે.! ખરેખરખબરનથીપડતી, એનેમાંકહુંકેમાતૃભાષા; કારણકેમનેમારીમાતૃભાષામારાદેશજેવીલાગેછે.!

આળસ આવે છે કે આ સમય વીતી જવાનો ભય? આજે જયારે બહાર જતા મનુષ્ય ગભરાય છે. અને ત્યારે તેને બાંધેલા પ્રાણીઓ ની સ્તિથી સમજાય છે! આજે જયારે એકમેક થી દૂર રહેવાનો મૌકો અપાય છે. અને ત્યારે તેને સમાજ નો અર્થ સમજાય છે! આજે જયારે એજ રમતો ફરી થી રમાય છે. અને ત્યારે તેને બાળપણ નો […]

“હવેતોલડીલેવુંછે …..” હવેતોલડીલેવુંછેજંગલનારાજાસાવજનીજસામેહાથીનીજેમ.. કેવાઘ, દિપડાનોતોભયજનારહેકૂતરાબિલાડીનીજેમ…. હવેતોપચાવીલેવુંછેદરેકમુસીબતોનુંઝેરનીલકંઠનીજેમ, કેપચાવીશકીએરોજડંખદેતાવિઘ્નસંતોષીમાણસોનુંઝેરપાણીનીજેમ… – ચેતનકુમારચૌહાણ. This poetry is dedicated to a poisonous person of society who enjoy spreading hates and destroy peace of others by their words and acts. આકવિતાસમાજનાએવાઝેરીવ્યક્તિઓનેસમર્પિતછેજેઓતેમનાશબ્દોઅનેકાર્યોદ્વારાનફરતફેલાવવાનોઆનંદમાણેછેઅનેબીજાનીશાંતિનોનાશકરેછે.

किसीदोस्तनेमुझसेपूछा, क्याहैतुम्हारीआरज़ू, क्याकुछबननेकीयाफिरक्याकुछपानेकी?, मैंनेकहामेरीतोहसरतऔरआरज़ूनाकुछबननेकीनाहीकुछपानेकी, बसएकहीमन्नतहैदिलकी , मिलेथेजोकभीमुजे, उसेएकबारफिरमिलपानेकी… भलेहीबातवहीसेरुकजाए, जहासेरुकीहुईथी, परबातउतनीतोबनपायेग़लतहुआथाजोमुझसे, उसकोकोसहीकरपानेकी…. जानताहूमैकीसमयजोखुदकेलियेरुकतानहीं, मेरेलियेकैसेथमजाएगा, मेरेतोदिलकीबसआरज़ूसमयकेकुछपल,फिरसेउनकेलिएजीपानेकी – चेतनकुमारचौहान This poetry is dedicated to a special person she came in my life once and remain in my heart forever. However, there is not contact with the person since decades but my heart remembers memorise the person in […]

એકસંબંઘએવોકેજેનુંકોઈનામનહોય…. એકસંબંધએવોકેજેનુંકોઈનામનહોય, એકપ્રેમએવોકેજેનીક્ષિતિજપારપણસીમાનહોય. મિત્રતોજાણીએકેમંજીલતરફલઈજતોકોઈરાહબરહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનજાણેખુદએજમંજીલહોય. ગુરુતોજાણીએકેસમુદ્રમાંવહેતાવહાણનીકોઈશઢહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનજાણેજીવનરૂપીઅપારસમુદ્રજહોય. બહેનતોજાણીએભાઈનેમનજાણેજીવનભરનોસ્નેહસંબંધહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનજાણેબારેમાસવરસતોસ્નેહનોવરસાદજહોય. પ્રિયતમાતોજાણીએજાણેપ્રેમીનાહૃદયનોધબકારહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનહૃદયનેધબકાવતોજાણેપ્રાણવાયુજહોય. લગ્નએતોજાણીએકેબેશરીરનાઆત્માનુંજોડાણહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેનોનેમારોજાણેઆત્માજએકહોય. યુવાનીતોજાણીએજાણેદરેકનાજીવનઋતુનીવસંતહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનમારુંસુવર્ણબાળપણહોય. ઓળખેતનેનકોઈ ‘ચેતન’ ,જોતારુંકોઈનામજનહોય, પણએકસબંધએવોમારેમનજાણેએજમારીઓળખાણહોય. – ચેતનકુમારચૌહાણ…… This poetry is dedicated to a person who becomes a part of my life journey during childhood without any society defined relationship name but tought me real values of all kind of relationship by […]

હ્રદયથી ચિરાગ પ્રગટાવશો તો ઈશ્વર મળે છે, ધરમનો જયકાર બોલાવશો તો ઈશ્વર મળે છે. પ્રભુ આ સંસારના સર્વ દુ:ખીના દુ:ખ હરશો, પ્રભુજીના ગીત ગવડાવશો તો ઇશ્વર મળે છે. મહેનતથી દેશની આબરુ આજે વિશ્વમાં છે, મહેનતના ઢોલ વગડાવશો તો ઇશ્વર મળે છે. હજી માનવ દુષ્ટ આચરણથી જગને છેતરે છે, પ્રલયથી આ વિશ્વ ઢંઢોળશો તો ઇશ્વર મળે […]

માણસને પોતાનું સ્વમાન વહાલું હોવું જોઈએ નરને પોતાનું સ્વાભિમાન વહાલું હોવું જોઈએ. આજે માનવના પાપોથી આ ધરતી માતા કંપે છે, મુંગા પ્રાણીઓનું પણ જતન વહાલુ હોવું જોઈએ. આજે આ દુનિયા જીવન માટે ઈશ્વર સામે કગરે છે, સ્વાર્થી ગરજુડાં જગને મૌન વહાલું હોવું જોઈએ. ઈશ્વરને છળતો માનવ ઈશ્વરની પાસે પૈ નો થઈ ગ્યો, રામાયણ ગાથાનું ફળ […]

સંસાર મહી આજે ખોવાઈ જવાયું છે, કદરુપ મનુષ્યોથી રુંધાઈ જવાયું છે. ચોધાર વરસતા મારા નૈન રતુંબલ છે, પ્રિયતમ તમારાથી રિસાઈ જવાયું છે. થોડીક ક્ષણોમાં ક્ષણભંગુર થવાનું છે, પ્રેમપંથ ઉપર દિલથી ફંટાઈ જવાયું છે. પાબંધ સમયને પણ ખામોશ રહેવું છે, આ સર્વ જગતને બસ બંધાઈ જવાયું છે. અરમાન ઘણાં કોરા ધાકોડ તરફડે છે, લો આજ “અનુ”થી […]

સંસારરુપી મોહની માયા અધુરપ છે, મોહાંધતાથી મોહની માયા મધુરપ છે. પૈસા-ફદિયાથી જગતભરને નચાવે છે, માયાબજારોમાં જ આ કાયા ગપુચપ છે. સોહામણી પૃથ્વી ઉપર અંબર નમેલું છે, આ વૃક્ષની શાખા સરસ છાયા ઘટોટપ છે. આજા ફસા જા ભાઈ દુનિયા તો નરાધમ છે, આ માનવીના દુષ્ટ ઓછાયા ચપોચપ છે. આ યુગમાં લોકો કપટના ખેલ નાખે છે, કપટી […]

શરમના શેરડાંથી આ ચહેરો એક પુસ્તક છે, કમર પર સાડલાનો આ કિનારો એક નાજુક છે. સરકતી ઓઢણીમાં આભલિયાં પણ સરસ લાગે, નયનના તીર મારે તે કટારો એક કોષ્ટક છે. મહેબુબા મહોબતમાં તડપથી દિલ છટપટે છે, પ્રણયમાં પ્રિયતમ તારો નજારો એક માદક છે. ચહેરાઓ અનેક ઘણાં નજર પાસે વસેલા છે, અરે તારો ચહેરો તો અનેરો એક […]