સંસ્કૃત કુટુંબની ગુજરાતી વર્ણમાળાનો પહેલો ઔષ્ઠય વ્યંજન (2) સંગીતમાં પંચમ સ્વરની સંજ્ઞા (3) ઉપપદ સમાસમાં पाનો આદેશ; જેમ કે, મધુપ (4) સ્ત્રીo [सं. त्व; प्रा. प्प, प] વિશેષણ પરથી ભાવવાચક નામ બનાવતો પ્રત્યય; ઉદાo મોટપ, ઊણપ

અનુનાસિક એક વ્યંજન; ગુજરાતી વર્ણમાળાનો બત્રીશમો અને વ્યંજનોમાંનો એકવીશમો ઓષ્ઠસ્થાની પહેલો વર્ણ; પહેલો ઔષ્ઠય વ્યંજન. તેનો ઉચ્ચાર બંને હોઠ ભેગા કરીને થાય છે. પાલી લિપિનો પ આવો પ્‍ એટલે અર્ધા પ જેવો છે. ગુપ્ત લિપિનો પ, `પ` છે, કાયથી લિપિનો પ प, દેવનાગરીનો પ `प`, પંજાબી પ `प`, મહાજની પ `प` છે. ઉપર પ્રમાણે છએ લિપિના પ જોડે મુકાબલો કરતાં ગુજરાતી પ ગુપ્ત અને મહાજની પ સાથે બરોબર રીતે મળતો આવે છે. તેથી તે બંને લિપિમાંની કોઈ લિપિમાંથી ગુજરાતી પ દાખલ થયો હશે. કોઇ વ્યંજન સાથે પ જોડવો હોય તો તેનો કાનો કાઢી નાખી પ્‍ લખાય છે. જેમકે, પ્ત. લહિયાઓ પુસ્તક લખતાં લખતાં સહેજ ઊઠવું હોય, અથવા લખવાનું તે દિવસ માટે કે અમુક વખત માટે બંધ કરવું હોય તો આ અક્ષર ઉપર અટકે છે. કારણ કે તેઓ માને છે કે પ પરમેશ્વર રો.

( પિંગળ ) અશુભ માંહેનો એ નામનો એક વર્ણ.

ઈંડું.

ઉપપદ સમાસમાં પાનો આદેશ. જેમકે, મધુપ, ભૂપ.

એકવીશ સૂચક સાંકેતિક અક્ષર.

ચરિત્ર.

છ સૂચક સાંકેતિક શબ્દ.

ધ્યાન.

પગેલાગણનું ટૂંકું રૂપ.

પટેલ.

પવન.

પવનનો દેવ.

( સંગીત ) પંચમ સ્વરની સંજ્ઞા.

પાડવું તે.

પાન; પીવું તે.

પાંચ અક્ષરનો સમૂહ; કાષ્ઠા.

પાંચ સૂચક સાંકેતિક અક્ષર; પાંચડો.

પાંદડું; પર્ણ.

પીવાની ક્રિયા.

રાજા; નૃપ; ભૂપ.

લંબાઈનું એક માપ; વીશ હાથ.

શરૂઆત; પ્રારંભ.

( સંગીત ) સારીગમનો પાંચમો સૂર; પંચમ.

હકૂમત ચલાવવી તે; અમલ કરવો તે.

( સંગીત ) તાલના મુખ્ય છ માંહેનું એ નામનું પાંચમું અંગ; પ્લુત અંગ; ત્રિમાત્ર; સામજ; શૃંગી; ત્ર્યંગ; પશુશિખા; દીપ્ત; સમુદ્દભાવ; બાર માત્રાને અંતરે તાલ આવે તે ભાગ.

પીનાર. આ અર્થમાં શબ્દને છેડે વપરાય છે. જેમકે. મદ્યપ; દ્વિપ.

રક્ષણ કરનાર; પાળનાર.

ઉપર.

ગુજરી ગયેલ; નાશ પામેલ.

પણ. કવિતામાં આ રૂપ વપરાય છે.

વિશેષણ ઉપરથી ભાવવાચક નામ બનાવતો પ્રત્યય; સ્ત્રીલિંગનો પ્રત્યય. શબ્દને છેડે પ્રત્યયરૂપ જોડાય છે. જેમકે, ઊણપ; મોટપ; માનપ; ભોળપ; છોટાપ.