પપ્પૂ કેળું ખરીદવા ગયો. પપ્પૂ ; ભાઈ 1 કેળું લેવું હોય તો કેટલાનું મળશે ? કેળાવાળો ; 10 રૂપિયા…. પપ્પૂ ; અરે ભાઈ 4 રૂપિયામાં આપી દે. કેળાવાળો ; ગાડાં, 4 રૂપિયામાં તો ખાલી છાલ જ આવે… પપ્પૂ ; આ લે ગાંડા, 6 રૂપિયા, અને ફક્ત કેળું આપી દે, છાલ તૂ રાખી લે…

જ્યારે આંખો ખૂલી માતાનાં ખોળામાં, પહેલો શબ્દ સાંભળ્યો તે ‘નસીબ’. જ્યારે આવ્યો શાળાનાં તે પ્રાંગણમાં, સફળતા અને નિષ્ફળતા માટે જવાબદાર તે ‘નસીબ’. જ્યારે મૂક્યો પગ ધબકતાં હૈયે યુવાનીમાં, પ્રિયપાત્રને શોધવા માટેનો આધાર તે ‘નસીબ’. જ્યારે પુખ્તતાની એ ભરપૂર હાડમારીમાં, જીવન જીવવાની સાચી રીત શીખવનાર તે ‘નસીબ’. જ્યારે વૃદ્ધાવસ્થાની એ લાચાર આંખોમાં, કોઈ એક આશા સાથે […]

યાદ આવી ગયા આજે એ નાનપણના દિવસો ખરેખર! કેવા રુડા હતા એ ભોળપણનાં દિવસો, નદી તળાવ અને વરસાદથી મન લલચાઈ જતું, પાણીમાં રમવા કાજે ભોળું મન આતૂર થઈ જતું, ભાઈભંધ સાથે પાણીનાં છબછબિયા કરતા, એકબીજા પર ખોબે ખોબે પાણી ઊડાવતા, દુનિયા જાય તેલ લેવા આપણે તો મોજ કરતા, બેફીકરા થઈને પાણીમાં રમવાની મજા માણતા, પણ […]

ખબરનથીપડતી, એનેમાંકહુંકેમાતૃભાષા; કારણકેમનેમારીમાતૃભાષામારાદેશજેવીલાગેછે.! જયારેજયારેએવુંલાગેકેહુંએનેખુબજસારીરીતેજાણુંછું, તેવાદરેકક્ષણપરકંઈકનવીજવિવિધતાનોપરિચયથાયછે, જાણેકેએમાંએકઅલગજધરોહરહોય.! ખબરનથીપડતી, કેહુંચાલ્યોતોહઈશ, પણક્યારેય ‘હેંડ્યો’કેમનથી!; પાણીપીધુંહશે , પણ ‘પોની’કેમનથીપીધું!, વાદળોવરસતાજોયાછે, પણ ‘વાદલડી’વરસતાકેમનથીજોઈ! અગણિતવારસવારપડતાંજોઈછે, પણક્યારેય ‘પરોઢિયું’ કેમનથીનિહાળ્યું! મારાહૃદયનીઅંદરઝાંખવાનોપ્રયાસતોકર્યોછે; પણક્યારેય ‘મનનીમાલીપા’જોવાનોપ્રયત્નકેમનથીકર્યો!; આવીજરીતેઘણુંબધુંકર્યુંછે, પણ ‘હંધુંય’કેમનથીકર્યું.! કહેવાયછેકે, બારગામેબોલીબદલાયછે; પણમજાનીવાતતોએછે, કેઆકહેવતપણબારગામેઅલગઅલગઢબમાંબોલાયછે; એવીજરીતેજેવીરીતેમાણસનીમાતૃભાષાઅલગઅલગહોયછે, પણદરેકનીમાનીમમતાતોએકસરખીજહોય. મનેતોલાગેછેકેમારીમાતૃભાષાજોડેહેતનુંએવુંબંધાણ છેજેમનેરોજઅલગપ્રતીતિકરાવેછે, એજચાલતીશ્રુષ્ટિમાંનવુંજીવનજીવતાશીખવાડેછે.! ખરેખરખબરનથીપડતી, એનેમાંકહુંકેમાતૃભાષા; કારણકેમનેમારીમાતૃભાષામારાદેશજેવીલાગેછે.!

આળસ આવે છે કે આ સમય વીતી જવાનો ભય? આજે જયારે બહાર જતા મનુષ્ય ગભરાય છે. અને ત્યારે તેને બાંધેલા પ્રાણીઓ ની સ્તિથી સમજાય છે! આજે જયારે એકમેક થી દૂર રહેવાનો મૌકો અપાય છે. અને ત્યારે તેને સમાજ નો અર્થ સમજાય છે! આજે જયારે એજ રમતો ફરી થી રમાય છે. અને ત્યારે તેને બાળપણ નો […]

“હવેતોલડીલેવુંછે …..” હવેતોલડીલેવુંછેજંગલનારાજાસાવજનીજસામેહાથીનીજેમ.. કેવાઘ, દિપડાનોતોભયજનારહેકૂતરાબિલાડીનીજેમ…. હવેતોપચાવીલેવુંછેદરેકમુસીબતોનુંઝેરનીલકંઠનીજેમ, કેપચાવીશકીએરોજડંખદેતાવિઘ્નસંતોષીમાણસોનુંઝેરપાણીનીજેમ… – ચેતનકુમારચૌહાણ. This poetry is dedicated to a poisonous person of society who enjoy spreading hates and destroy peace of others by their words and acts. આકવિતાસમાજનાએવાઝેરીવ્યક્તિઓનેસમર્પિતછેજેઓતેમનાશબ્દોઅનેકાર્યોદ્વારાનફરતફેલાવવાનોઆનંદમાણેછેઅનેબીજાનીશાંતિનોનાશકરેછે.