સદા સૌમ્યશી વૈભવે ઊભરાતી,

મળી માતૃભાષા મને ગુજરાતી.

રમે અન્ય સખીઓ થકી દેઈ તાળી,

જય જય ગરવી ગુજરાત !
જય જય ગરવી ગુજરાત,
દીપે અરૂણું પરભાત,
ધ્વજ પ્રકાશશે ઝળળ કસુંબી, પ્રેમશૌર્યઅંકિત;

ધડ-ધડ, ધડ-ધડ કરતી ટ્રેન એકધારી ગતિએ દોડી રહી હતી. આવતી કાલે મારે પેપર તપાસીને શાળામાં આપી દેવાનાં હતાં એટલે ઊંઘું ઘાલીને હું મારું કામ કરતી હતી. સામેની બર્થ પર રાજસ્થાની જેવી લાગતી સ્ત્રી, એના પતિની બાજુમાં કપાળ ઢંકાય એટલું માથે ઓઢીને બેઠી હતી.

બલિહારી તારા અંગની, ચંબેલિમાં દીઠી નહીં,

સખ્તાઈ તારા દિલની, મે વજ્રમાં દીઠી નહીં.

મન માહરું એવું કુણું, પુષ્પ પ્રહાર સહે નહીં

માંગો એવું ઇનામ મળે  . . .

તમે માંગો એવું ઇનામ મળે એવો કોઈ કાયદો નથી,

જોઈતાં હોય એવાં ફળ મળે એવો દુનિયાનો ધારો નથી,

માર્ગની આ ધૂળને શું ઉન્નતિ કે શું પતન?
સર્વનાં ચરણો તળે ચંપાઈ જાવું એ જીવન.
પાનખરનો અંચળો ઓઢી બહારો કાં રૂએ?

કોણ કહે છે આ દુનિયામાં ભગવાન નથી
કોણ કહે છે આ દુનિયામાં દાતા નથી
કોણ કહે છે આ દુનિયામાં માણસાઈ નથી
કોણ કહે છે આ દુનિયામાં સચ્ચાઈ નથી

તમારી યાદમાં પાગલ બની ગયા

તમારા શબ્દોથી ઘાયલ બની ગયા

પ્યારભરી નજરોથી અમે ઘેરાઈ ગયા

મળ્યા ઘાવની હું અસર સાચવું છું.
હૃદયમાં બધાંની કદર સાચવું છું
છલોછલ થયું છે, આ સ્વપ્નોથી ભીતર,
કૈં સપનાં હવે આંખ પર સાચવું  છું.
પ્રથમવાર જોયાં હતાં, જે નજરથી,