અમે રસ લેવા માંડ્યો જે ઘડીથી એક છોરીમાં, નથી પડતો હવે ઇન્ટરેસ્ટ પેટીસમાં કચોરીમાં. પ્રિયે, એવી મને તું પ્રેમરસથી ભરી ભરી લાગી, કદી ચટણીપુરી લાગી, કદી પાણીપુરી લાગી. થતી તુજ વાત ને તેમાં ય તારા રૂપની ચર્ચા, જાણે ગરમાગરમ ભજીયા અને હો સાથમાં મરચા. અમારો તે છતાં ના થઈ શક્યો મનમેળ તારી સાથ, નકામી ગઈ […]

ના હસી આજે શક્યા પાછા અમે…. ના રડી આજે શક્યા પાછા તમે…. રોજ રાતી વાદળી ગાજ્યા કરે… ના પડી આજે શક્યા પાછા અમે… ને હવાને શું હવા વાતી હશે ? ના હલી આજે શક્યા પાછા તમે… કોનું છે આ નામુ બાકી યાદ કર.. ના ભરી આજે શક્યા પાછા અમે… નામના તારી ભુલાશે આ જ તો… […]

 કહું છું ક્યાં કે આઘેરા કોઈ રસ્તા સુધી આવો ઉઘાડો બારણું ને આંગણે તડકા સુધી આવો જમાનો એને મૂર્છા કે મરણ માને ભલે માને હું બન્ને આંખ મીંચી દઉં તમે સપના સુધી આવો તમારા નામના સાગરમાં ડૂબી તળિયે જઈ બેઠો હું પરપોટો બની ઊપસું તમે કાંઠા સુધી આવો જરૂરી લાગશે તો તે પછી ચર્ચાય માંડીશું […]

બી, પછી કૂંપળ, પછી ડાળી, પછી ઉપર કળી મૂક; એમ મારી જિંદગીને પણ વ્યવસ્થિત સાંકળી મૂક. બેઉં ભેગાં મોકલીને આમ ના ગૂંચવ મને તું, સુખ અને દુઃખની વચાળે કોઈ રેખા પાતળી મૂક. ખૂબ તરણાં ગોઠવ્યાં માળો થયો નહિ, થાય ક્યાંથી? જ્યાં સુધી ના લાગણીની લીલીછમ તારી સળી મૂક! એકઃ હું છું, બેઃ નથી, ત્રણઃ હું […]

જાણું છું હું વર્ષો થી એ શ્વાસ ને હરદમ તારા હોવાના અહેસાસને .   નસ-નસમાં ઉતરી લોહીમાં વણાય છે  સીંચે છે જિંદગી યાદો ની લાશને.   રાખો નહી જીવલેણ હોઠોની ક્ષિતિજ માં  નક્કર સ્મિતની  મધમધતી સુવાસ ને.   સ્પર્શો તમે તો થાય ફળદ્રુપ હવે  કરચલી જેમ મારામાં ભળી પીળાશ ને .   આશ્લેષમાં લ્યો ટળવળતા આંસુઓ  કંઈ કળ વળે આંખોની સળગતી ભીનાશને.   અંધારા  વિસ્તર્યા છે  […]

દીકરા સાથે રહેવા મા હૃદયમાં હર્ષ રાખે છે. દીકરો બીમાર મા માટે અલગથી નર્સ રાખે છે. સ્હેજ અડતાંમાં જ દુઃખો સામટાં થઈ જાય છે ગાયબ, મા હથેળીમાં સતત જાદૂઈ એવો સ્પર્શ રાખે છે. આપી દે થોડાં પતિને, આપી દે સંતાનને થોડાં, મા સ્વયંને જીવવા તો એક પણ ક્યાં વર્ષ રાખે છે. ઠેસ બાળકને કદી ક્યાંયે […]

ભોમિયા વિના મારે ભમવા’તા ડુંગરા, જંગલની કુંજકુંજ જોવી હતી; જોવાં’તાં કોતરો ને જોવી’તી કંદરા, રોતાં ઝરણાંની આંખ લ્હોવી હતી. સૂના સરવરિયાની સોનેરી પાળે, હંસોની હાર મારે ગણવી હતી; ડાળે ઝૂલંત કોક કોકિલાને માળે, અંતરની વેદના વણવી હતી. એકલા આકાશ તળે ઊભીને એકલો, પડઘા ઉરબોલના ઝીલવા ગયો; વેરાયા બોલ મારા, ફેલાયા આભમાં, એકલો, અટૂલો ઝાંખો પડ્યો. […]

મજા જિંદગી છે હસો ને હસાવો, પ્રણયગાનના સૂર ઉરથી વહાવો.   વહી જાય તો કાળ પાછો ન આવે, લઈ લો ને જીવન તણો સર્વ લ્હાવો. અનીતિ ને નીતિ છે જૂઠું બધુંયે, બધાં બંધનો એહ દૂરે ફગાવો. જુઓ આસપાસે ચમનમાંહીં ફૂલો, ખીલ્યાં એવી ખૂશબોને અંતર જગાવો. ભરી છે મજા કેવી કુદરત મહીં જો, જિગર-બીન એવું તમેયે […]

એક મિત્ર ની શોધ માં નીકળ્યો હું, ને મિત્રતા નું ભાન નહિ, પળે પળે રડતો હું, ને સ્મિત ની ચહેરે ભાન નહિ… રાહ માં ચાલતા રેત ગરમ લાગે, ને પાણી નું ભાન નહિ, કાંટા પગ માં અઢળક વાગે, ને રક્ત વહે તેનું ભાન નહિ, ભાવભીની આંખો માં એક જ સ્વપ્ન, પણ ક્યાં નું સ્વપ્ન એનું […]

જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી ત્યાં ત્યાં સદાકાળ ગુજરાત જ્યાં જ્યાં બોલાતી ગુજરાતી ત્યાં ત્યાં ગુર્જરીની મહોલાત ઉત્તર દક્ષિણ પૂર્વ કે પશ્ચિમ જ્યાં ગુર્જરના વાસ સૂર્ય તણાં કિરણો દોડે ત્યાં સૂર્ય તણો જ પ્રકાશ જેની ઉષા હસે હેલાતી તેનાં તેજ પ્રફુલ્લ પ્રભાત જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી ત્યાં ત્યાં સદાકાળ […]

અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી… જેનુ પાણી લાવ્યુ તાણી ભારતની આઝાદી… ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી… અમદાવાદના જીવનનો સુણજો ઇતિહાસ ટચુકડો, જ્યાં પેહલા બોલે મિલનુ ભુંગળુ પછી પુકારે કુકડો, ને સાઇકલ લઇને સૌ દોડતા, રળવા રોટલીનો ટુકડો, પણ મિલમંદિરના નગદેશ્વરનો રસ્તો કયાં છે ટુંકો, મિલ મજદુરની મજદુરી પર શહેર તણી આબાદી, ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી… […]

‘જો’ અને ‘તો’ની વચોવચ આપણે ઊભા છીએ, કબ્બડી-ખોની વચોવચ આપણે ઊભા છીએ. ઘોડિયાના હીંચકાથી લઈ અને સમસાન લગ, ‘હસ અને રો’ની વચોવચ આપણે ઊભા છીએ. સાંધીએ વર્ષોથી, સંધાતી નથી તો પણ હજી; કઈ તિરાડોની વચોવચ આપણે ઊભા છીએ? જિંદગી ને ગુર્જરી ભાષાની તુલના થાય તો, ‘થોભ’ ને ‘ગો’ની વચોવચ આપણે ઊભા છીએ. રોજ જોતી સૃષ્ટિ […]