એક છોકરો. ઉંમર 13 કે 14 વરસની હશે. પણ મગજ ખૂબ જ તેજ. વાતવાતમાં ગુસ્સે થઈ જાય. તોડ-ફોડ શરૂ કરી દે. વસ્તુઓ ફેંકે. બરાડા પાડવા માંડે. કંઈ કેટલીયે વારે તેનો ગુસ્સો ઊતરે.

ગુજરાતીલેક્સિકોનના રચયિતા શ્રી રતિલાલ ચંદરયાના નેતૃત્વ હેઠળ ગુજરાતીલેક્સિકોન ટીમ ઉમેરાતી જતી નવી નવી ટેકનૉલૉજીના ઉપયોગથી ગુજરાતી ભાષાને વધુ સમૃદ્ધ બનાવવા સતત પ્રયત્નશીલ છે. આથી જ ગુજરાતીલેક્સિકોન મોબાઇલ ટેકનૉલૉજીના યુગમાં નવીન ટેકનૉલૉજી સાથે તાલથી તાલ મેળવીને તેની વિવિધ ઓફલાઇન અને ઓનલાઇન મોબાઇલ ઍપ્લિકેશન રજૂ કરે છે. આ ઍપ્લિકેશન દ્વારા વેબસાઇટ ઉપર સૌથી વધુ સરાહના અને લોકચાહના પામેલા તેના વિવિધ શબ્દકોશ વિભાગ, કહેવતો, રૂઢિપ્રયોગ અને અન્ય વિભાગો વગેરેને સરળતાથી ઉપલબ્ધ બનાવ્યા છે. આ ઉપરાંત ક્રોસવર્ડ, ક્વિક ક્વિઝ અને અન્ય વિવિધ રમતો એન્ડ્રોઇડ, એપલ આઇઓએસ, બ્લેકબેરી અને વિન્ડોઝ ધરાવતા મોટાભાગના સ્માર્ટફોન અને ટેબલેટમાં પણ રમી શકાશે.

રાજાએ પાછળ ફરીને જોયું તો ઝાડીમાંથી એક દાઢીવાળા માણસને દોડી આવતો જોયો. એ માણસે તેનું પેટ બંને હાથથી દબાવી રાખ્યું હતું અને તેની આંગળીઓ વચ્ચેથી લોહીની ધાર વહી રહી હતી. એ રાજા તરફ દોડી ગયો અને રાજાના પગ આગળ બેભાન થઈને પડ્યો અને કણસવા લાગ્યો.

એક વાર એક રાજાના મનમાં વિચાર આવ્યો કે જો પોતે એ જાણી શકે કે કયું કામ કરવા જેવું અને કયું ન કરવા જેવું, કયો માણસ જરૂરી અને કયો માણસ બિનજરૂરીએ અને કામ કરવા માટે કયો વખત સારો અને કયો વખત નરસો, તો તે કદી પોતાના કામમાં નિષ્ફળ ન જાય.
આમ વિચાર આવતાં તેણે પોતાના રાજ્યમાં ઢંઢેરો પીટાવ્યો કે, ”કયું કામ સૌથી વધારે ઉપયોગી છે? કયો માણસ એ માટે વિશેષ મહત્ત્વનો છે? અને એ માટે કયો સમય સૌથી ઉપયોગી છે? આ મહા પ્રશ્નોના જે કોઈ સંતોષકારક જવાબ આપશે તેને મોટું ઇનામ આપવામાં આવશે.”
મોટા મોટા વિદ્વાનો રાજા પાસે આવીને જુદા જુદા જવાબો આપવા લાગ્યા.

કાકાસાહેબ કાલેલકરે કહ્યું છે કે પ્રવાસ એટલે અગવડો વેઠવની બાદશાહી ઢબ. ત્યારે પ્રીતિબહેન કહે છે કે પ્રવાસ એટલે ‘જાતને પોતાનામાંથી બહાર લઈ જવાની તક.’ પ્રવાસ કરવાથી મન વિશાળ થાય છે અને જે તે સ્થળ અને ત્યાંના લોકો માટે એક જાતનો સ્વીકારભાવ આવે છે. પ્રીતિબહેન અસંખ્ય દેશોમાં ફર્યાં છતાં દરેક જગ્યા અને દરેક દેશ માટે કહે છે,’ હું જયાં જાઉં ત્યાં એવી રીતે વર્તું છું કે એ મારું જ શહેર, મારું રાજ્ય કે મારો જ દેશ હોય. ‘પ્રવાસે જવું એટલે ઘણી બધી તકલીફો વેઠવી પડે છે અને જ્યારે એકલાં પ્રવાસે જવાનું હોય અને તેય પાછી મહિલા તો કદાચ તકલીફોમાં વધારો અને તકલીફોનો પ્રકાર પણ બદલાતો હશે. છતાં એક સ્ત્રી કે એક ગુજરાતી કે એક ભારતીય તરીકે ફરવા કરતાં તેઓ એક પ્રવાસી તરીકે જ બધે ફર્યાં છે. એમણે પોતાની ઓળખ એ જ રીતે વિકસાવી છે.

એક રાજાને ત્રણ પુત્રો હતા. ત્રણેય પુત્રો પુખ્ત ઉંમરના થયા છે. રાજા વૃધ્દ્ર થવા લાગ્યા છે. રજવાડાના નિયમ પ્રમાણે જ્યેષ્ઠ પુત્ર રાજગાદીનો વારસ બને, પરંતુ રાજા આ પ્રણાલીમાં માનતા નથી. રાજ્યશાસન ચલાવવાની લાયકાતવાળો પુત્ર રાજા બને તેવું તેઓ ઈચ્છે છે. તેમણે પોતાના મનની વાત ગુરુને કહી. ગુરુએ કહ્યું,”રાજન, તે માટે કસોટી કરીએ.”

હું નારી છું,આકાશે રમતાં વાદળની,
રૂપેરી તેજ કિનારી છું…….હું નારી…..

રણનું વાહન ઊંટ. સોદાગર ઊંટ ઉપર માલ ભરી એક સ્થળેથી બીજે સ્થળે જાય.લાંબું અંતર હોય ત્યારે વચ્ચે રણમાં રાત્રી રોકાણ કરવું પડે. અહીં એક કાફલાની વાત છે. એક કાફલાવાળાં રાત રોકાવાની તૈયારી કરવા લાગ્યા, પરંતુ તેમને ખ્યાલ આવ્યો કે રણમાં ઊંટોને બાંધવાના દોરડાં અને ખીલા,તેઓ અગાઉ જયાં વિશ્રામ કર્યો હતો ત્યાં ભૂલી ગયા છે. હવે શું કરવું? સૌ થાકયા હતા, રાત્રીવિરામ કરવો જરૂરી હતો. જો ઊંટને બાંધ્યા વગર રાખે તો રાત્રે રણમાં ક્યાંય ઉપડી જાય, જે પછી મળે જ નહીં.

આરવ ભણવામાં મધ્યમ હતો. એની મમ્મી આરતીબહેને એના માટે ટયૂશન અંગે વિચાર્યું. ઘરે પ્રાઇવેટ ટયૂશન મોંઘું પડે એમ હતું. એટલે ક્લાસીસમાં મૂકવાનો વિચાર કર્યો, પરંતુ ક્લાસીસમાં ય શાળાની જેમ વધારે છોકરાં ભણતાં હોય એટલે આરવ મન દઈ ભણી ન શકે, એવું આરતીબહેનને લાગ્યું. બાજુની સોસાયટીમાં હીનાબહેન ઘરે પાંચ-સાતની નાની બેચ બનાવી ભણાવતાં હતાં. આરતીબહેને આરવને ત્યાં ભણવા મોકલવાનો નિર્ણય કર્યો.

Wish you and your family Merry Christmas and Happy New Year.
Let us welcome the year which is fresh and new

વિધાતાએ દીકરી ઘડીને ત્યારે ખૂબ ખાંતે
કસબી હાથેથી એણે કરી શી કમાલ !
રૂપનો અંબાર કરું, મીઠપ અપાર ભરું
ખજાનો ખુટાડી કરું ખલકને ન્યાલ.
દેવીયું કનેથી માગી લીધો મલકાટ
અને મધરાત કેરા માપી સીમાડા સુદૂર,

આજે ૧૪ નવેમ્બર એટલે બાળદિન. સ્વતંત્ર ભારતના પ્રથમ વડાપ્રધાન શ્રી જવાહરલાલ નહેરૂનો જન્મ દિવસ 14 નવેમ્બર 1889માં અલ્લાહબાદમાં થયો હતો. જવાહરલાલ નહેરૂ ઇંગ્લેન્ડમાં ભણીને બેરિસ્ટર થયાં હતા. આપણા દેશને સ્વતંત્ર કરવા તેઓ ઘણીવાર જેલમાં પણ ગયા હતા.